خداشناسی ارسطو بر طبیعیات او استوار است. ارسطو، در امتداد فیلسوفان طبیعی قبل از سقراط، در درجة نخست درصدد تبیین چگونگی پیدایش و دگرگونی موجودات طبیعی بوده است. روش او نیز متناسب با این حوزة مطالعاتی، روشی تجربی و مبتنی بر مشاهده و حسّ است. او، بر پایة مفاهیمی چون اوسیا، مادّه، صورت، قوّه، فعل و کمال، به تبیین حرکت پرداخته و سرانجام، وجودِ یک محرِّک غیر متحرّک نخستین را اجتناب ناپذیر دانسته و عنوان خدا را نیز بر آن اطلاق کرده است. کاستیها و ابهاماتی که در این مفاهیم وجود دارد، اقتضای خاستگاه طبیعی این مفاهیم، و تمرکز ذهن ارسطو بر گشودن مسائل مربوط به حوزة طبیعت سبب شده است که او نتواند مفهوم روشن و قابل دفاعی از خدا ارائه دهد.
Aristotle’s Theological System of Concepts Reconsidered
نویسندگان [English]
Es`haq Taheri Sarteshnizi
چکیده [English]
Aristotle’s theology is founded upon his physical studies. Aristotle, originally following the goal of pre-Socratic natural philosophers, has organized a set of philosophical concepts including ousia, matter, form, potentiality, actuality and entelechia to explain natural changes and motions. His way of study, therefore, is based on experience and observation. In this way, he has proved the existence of an unmoved mover and presented a concept of God. Yet, the failures and ambiguities of the concepts, their essential state of naturality and Aristotle`s main mental concern in solving the problem of nature have led to an ambiguous and defective view in the field.
کلیدواژه‌ها [English]
Theology, Ousia, Unmoved Mover, Matter and Form, Potentiality and Actuality, Aristotle
اصل مقاله
برای مشاهده اصل مقاله به صورت کامل، بر روی لینک "اصل مقاله" در بالای صفحه کلیک کنید
ابتدای صفحه